Me
Ik ben moeder van twee jongetjes. Ik heb altijd veel gefotografeerd, maar nadat mijn oudste geboren was heb ik mijn camera niet meer los gelaten. Ik liet hem wel eens thuis, maar dan kwam altijd dat moment dat het licht ineens heel erg mooi was, de kleuren ineens zo prachtig bleken of het moment zo onbetaalbaar was en had ik spijt. Dus nu heb ik mijn camera altijd bij me. Door al die foto’s heb ik me ontwikkeld als fotograaf. Daarbij heb ik een scherp oog voor mensen. Ik zie snel hun mooie kanten en vind het fijn om die vast te leggen. Omdat ik zelf zo blij ben met een mooie foto. Zeker nu, omdat al die fases bij die kindjes zo snel gaan. Dan heb ik de foto’s nodig om een periode weer terug te halen.
Ik probeer de mensen te ‘vangen’ zoals ze zijn. Ik fotografeer het liefste met natuurlijk licht omdat alle flitsers, reflectoren en opstellingen tussen mij en de geportretteerde staan. Hoe minder attributen hoe dichter ik voor mijn gevoel bij het onderwerp kom. Ik hou zelf het meest van ruwe, bewogen zwart wit foto’s, als de emotie maar echt is. Bewogen in alle opzichten, omdat de foto me raakt.
Hiervoor heb ik altijd gewerkt als journalist, maar dat is eigenlijk hetzelfde, je probeert een verhaal te vertellen, alleen vertel ik het nu in beeld: jullie verhaal.
Adinda Arian
Ps Ik ben dus geen studio fotograaf en fotografeer geen baby’s in dierenpakjes of mandjes!
